Jak możesz sobie wyobrazić, jest to złożony temat. Zasadniczo głównym składnikiem Can-C™ jest N-acetylokarnozyna.
Jest to „nośnik” dipeptydu L-karnozyny do cieczy wodnistej oka (jest to obszar płynu otaczający soczewkę). To właśnie tutaj substancja staje się najbardziej aktywna i może działać w zasadzie jako naturalny i kompleksowy przeciwutleniacz. Gdy N-acetylokarnozyna bezpiecznie dostarczy L-karnozynę do cieczy wodnistej, sama L-karnozyna jest wypłukiwana z oka przez kanał schlemma, a gdy dostanie się do krwioobiegu, jest rozkładana przez karnozynazę i wydalana.
N-acetylokarnozyna działa jako wersja L-karnozyny o opóźnionym uwalnianiu, ale jest odporna na hydrolizę z udziałem karnozynaz. (Proszę pamiętać, że niektórych karnozyn, np. L-karnozyny, nie wolno stosować bezpośrednio w postaci kropli do oczu. Temat ten poruszany jest w pytaniu: Czym N-acetylokarnozyna różni się od L-karnozyny?
Zaćma jest spowodowana stwardnieniem materii jądrowej soczewki starszego człowieka i przybraniem żółtawo-brązowego koloru. Dlatego też, gdy to nastąpi, następuje oczywiste upośledzenie i pogorszenie wzroku.
To stwardnienie i odbarwienie soczewki jest wynikiem trwającego całe życie sieciowania (lub glikozylacji) białek soczewki za pomocą askorbinianu. Utrzymuje się to w cieczy wodnistej w wysokich stężeniach ze względu na pochodne kinureniny i ma miejsce z powodu małej dostępności naturalnych mechanizmów obronnych w postaci przeciwutleniaczy (które zmniejszają się wraz z wiekiem).
N-acetylokarnozyna i karnozyna uwalniana wewnątrz gałki ocznej mogą skutecznie działać jako antyglikatory, pomagając w rozszczepianiu utworzonych połączeń i usuwaniu rodników tryptofanu/kinureniny i rodników askorbinianowych. Można to zmierzyć poprzez zmniejszenie intensywności fluorescencji.
Uważa się ponadto, że N-acetylokarnozyna może zapobiegać i odwracać sieciowanie białek soczewki, w tym krystalin, indukowane przez wodoronadtlenki lipidów i produkty molekularne ich wtórnego rozkładu, takie jak aldehydy. Uważa się, że mechanizm ten jest najważniejszym czynnikiem odwracającym i zapobiegającym zmętnieniu soczewki (tj. zaćmie) i jest powiązany z reakcjami glikacji białek soczewki.
Ponadto N-acetylokarnozyna i L-karnozyna działają w układzie biologicznym jako uniwersalne antyoksydanty. Posiadają zdolność ochrony komórek przed stresem oksydacyjnym, zarówno w fazie lipidowej błon komórkowych, jak i w środowisku wodnym. L-karnozyna jest w stanie zmniejszyć zawartość produktów peroksydacji lipidów w błonach plazmatycznych nadtlenionych komórek włókien soczewki i odpowiednio naprawić ich strukturę. Jest to jedyny znany przeciwutleniacz zdolny chronić białka strukturalne soczewki/krystaliczne alfa przed procesem utleniania wywołanym przez wolne rodniki.
Kolejną zaletą jest zdolność L-karnozyny do stymulowania aktywności enzymów antyoksydacyjnych, takich jak SOD, w soczewce. Aktywność SOD ulega zmniejszeniu w procesach starzenia i zaćmy.
Ponadto opublikowano materiał na temat reaktywności karnozyny i jej pochodnych w zwalczaniu silnych wolnych rodników – form tlenu singletowego.
Ekspert ds. karnozyny, dr Hipkiss, jest przekonany, że karnozyna chroni karbonylki białek poprzez proces karnozylacji. W badaniach wykazano, że karnozyna ma zdolność blokowania procesu glikozylacji, indukowanego przez askorbinian i jony metali przejściowych znajdujących się w cieczy wodnistej.
Jednak bardzo ważne jest, aby stosować odpowiednią czystość i receptury, aby można było potwierdzić skuteczność i bezpieczeństwo.
